Η οικογένεια της Πασιφάης

Γέννησε μαζί του 8 παιδιά, τον Ανδρόγεω, την Ακάλη, την Αριάδνη, το Γλαύκο, το Δευκαλίωνα, τον Κατρέα, τη Ξενοδίκη και τη Φαίδρα.
Επειδή ο Μίνωας αθέτησε την υπόσχεσή του ότι θα θυσίαζε τον ταύρο που αναδύθηκε από τη θάλασσα, ως δώρο από τον Ποσειδώνα στο Μίνωα, ο θεός της θάλασσας ενέπνευσε παράφορο έρωτα σ’ αυτήν για το ζώο.

Σε συνεργασία με το Δαίδαλο, που κατασκεύασε ξύλινη δάμαλη (μικρή αγελάδα), η Πασιφάη ήρθε σε ερωτική επαφή με τον ταύρο και γέννησε το περιβόητο τέρας, Μινώταυρο.
Το όνομά της φέρει ένας από τους δορυφόρους του πλανήτη Δία.

Ο Αιήτης, σύζυγος της κόρης του Ωκεανού, Ιδυίας, ήταν πατέρας της Χαλκιόπης και της Μήδειας και βασιλιάς της Κολχίδας.
Η Μήδεια, περίφημη μάγισσα της μυθολογίας και ανηψιά της Κίρκης, ήταν η πρωτότοκη κόρη του Αιήτη.
Όταν ο Ιάσονας πήγε στην Κολχίδα για να πάρει το Χρυσόμαλλο δέρας, η Μήδεια τον ερωτεύτηκε και του είπε ότι θα τον βοηθούσε αν την παντρευόταν.
Ο Ιάσονας βοηθήθηκε από τη Μήδεια, αλλά ο πατέρας της την έτρεξε μαζί με το στράτευμά του μέχρι το λιμάνι, για να συλλάβει τον Ιάσονα και να μην την αφήσει να φύγει.
Η Μήδεια, για να καθυστερήσει τον πατέρα της, πήρε μαζί της και τον αδελφό της, Άψυρτο, τον οποίο και κομμάτιασε τα κομμάτια του τα έριξε στη θάλασσα, έτσι ο πατέρας της μάζεψε τα κομμάτια του τεμαχισμένου του γιου και δεν κατάφερε να κυνηγήσει την κόρη του και τον Ιάσονα.
Η Μήδεια και ο Ιάσονας παντρεύτηκαν στην Κέρκυρα, αλλά λίγο μετά ο Ιάσονας πηγαίνει στην Ιωλκό.

Εκεί μαθαίνει ότι ο τύραννος Πελίας σκότωσε τον αδελφό του και, με ραδιουργίες, ανάγκασε τους γονείς του ν’ αυτοκτονήσουν· η Μήδεια βάζει τις κόρες του Πελία να τον σκοτώσουν και φεύγει με τον άνδρα της για την Κόρινθο.
Όμως εκεί, ο Ιάσονας αρραβωνιάζεται τη Γλαυκή (ονομαζόταν και Κρέουσα), κόρη του βασιλιά Κρέοντα.
Η Μήδεια, δυστυχισμένη για την απόρριψή της, έστειλε ως γαμήλιο δώρο στη Γλαυκή ένα δηλητηριασμένο πέπλο, το οποίο μόλις φόρησε η άτυχη νύμφη κάηκε σαν λαμπάδα.
Για να τιμωρήσει τον Ιάσονα σφάζει μπροστά στα μάτια του τα δύο παιδιά τους, Φέρητα και Μέρμερο, έτσι οι Κορίνθιοι την εξόρισαν.
Η Μήδεια βρήκε καταφύγιο στο βασίλειο του Αιγέα στην Αθήνα, ο οποίος την παντρεύτηκε.
Η Μήδεια, όμως, δεν συμπαθούσε το Θησέα, γεγονός το οποίο κατάλαβε ο Αιγέας, έτσι και την έδιωξε.
Έτσι, η Μήδεια κατέφυγε στο Μήδο στην Ασία, σε μια χώρα που από τότε ονομάστηκε Μηδία.
Ο Ευριπίδης έγραψε την ομώνυμη τραγωδία «Μήδεια» που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της αρχαιότητας, ενώ το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 212.

Η Κίρκη, ονομαστή μάγισσα της αρχαιότητας, ζούσε στο μακρινό νησί Αία, σε ένα θαυμάσιο παλάτι κτισμένο σε ένα πολύ όμορφο δάσος.
Τα περίλαμπρα ανάκτορά της ήταν γεμάτα λύκους, λιοντάρια και άλλα ζώα, στα οποία είχε μεταμορφώσει τους ανθρώπους που έρχονταν στο νησί της.
Με πολλή φιλοφροσύνη καταδέκτηκε τους συντρόφους του Οδυσσέα και, αφού τους προσέφερε φαγητά και μαγεμένα βότανα για να λησμονήσουν την πατρίδα τους, τους μεταμόρφωσε σε χοίρους με το ραβδί της.
Ο Ευρύλοχος, που βρισκόταν έξω από τα ανάκτορα, είδε το γεγονός και το εξιστόρησε στον Οδυσσέα.
Αυτός, πήρε ένα βότανο που εξουδετέρωνε τις μεταμορφώσεις της Κίρκης από το θεό Ερμή και επισκέφτηκε την Κίρκη, υποχρεώνοντάς την να επαναφέρει τους συντρόφους του στην κανονική τους μορφή και έμεινε μαζί της για ένα χρόνο.
Λατρευόταν στη Ρώμη ως θεά, ενώ ο Βιργίλιος αναφέρει ότι ζούσε στην Τυρρηνική θάλασσα. Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 34.

Καρποί της σχέσης τους υπήρξαν ο Άγριος, η Κασσιφόνη, ο Λατίνος και ο Τηλέγονος.
Ο Αισχύλος έγραψε το σατυρικό δράμα «Κίρκη». Το όνομά του Αγρίου φέρει ο αστεροειδής αρ. 8241.
Ο Λατίνος, βασιλιάς του Λατίου, ίδρυσε την πόλη Λάτιο, από την οποία κατάγονται οι Λατίνοι και οι Ρωμαίοι, ενώ αποτελούσε συνεκτικό κρίκο της Ιταλίας με την Τροία.
Η Κασσιφόνη έγινε σύζυγος του Τηλέμαχου αλλά τον σκότωσε γιατί έγινε αίτιος του θανάτου της μητέρας της, Κίρκης, αιτιολογώντας την ετυμολογία του ονόματός της (κασσιφόνη = αδελφοκτόνος).
Ο Τηλέγονος όταν ενηλικιώθηκε τον έστειλε η μητέρα του να αναζητήσει τον Οδυσσέα, αλλά τον σκότωσε, αγνοώντας την ταυτότητά του.
Παρέλαβε την Πηνελόπη και πήγε στο νησί των Μακάρων.

Η Νιόβη, κόρη του Τάνταλου και της Ωκεανίδας Διώνης ήταν σύζυγος του Θηβαίου Αμφίονα και μαζί του γέννησε 6 όμορφους γιους και 6 όμορφες κόρες.
Τόσο πολύ ήταν περήφανη για την ευγονία της που καυχήθηκε ότι η Λητώ δεν άξιζε μπροστά της, καθώς είχε μόνο 2 παιδιά, γεγονός που αναστάτωσε τους θεούς του Ολύμπου.
Τα παιδιά της σκοτώθηκαν στον Κιθαιρώνα από τα αλάνθαστα βέλη των παιδιών της Λητώς, Απόλλωνα και Αρτέμιδας, ενώ κυνηγούσαν.
Για 9 ολόκληρες μέρες έμειναν άταφα, καθώς όποιος προσπαθούσε να τα θάψει μετατρεπόταν σε πέτρα.
Απελπισμένη από την οδύνη της, αποσύρθηκε στον πατέρα της και παρακάλεσε το Δία να την απαλλάξει από το μαρτύριο· τόση πολλή ήταν η οδύνη της και τόσο μεγάλος ο σπαραγμός της που τα παιδιά της τα έθαψαν οι ίδιοι οι θεοί και ο Δίας, επειδή την λυπήθηκε τη μετέφερε μέσω μιας θύελλας στο Σίπυλο, βουνό της Μικράς Ασίας, και τη μεταμόρφωσε σε ανθρωπόμορφο βράχο που αναδύει δάκρυα, θύμηση της απέραντη δυστυχία της.
Ο μύθος και η οδυνηρή τραγωδία της ενέπνευσαν πολλούς καλλιτέχνες, ποιητές και ζωγράφους της αρχαιότητας, όπως το Σοφοκλή και τον Αισχύλο που έγραψαν τις αντίστοιχες τραγωδίες.
Το όνομά της φέρει το χημικό στοιχείο 41 (Νιόβιο), αλλά και ο αστεροειδής αρ. 71.