Το κόκκινο χρώμα του Αρη δεν οφείλεται στο νερό

Γιατί ο Αρης είναι κόκκινος; Η γενικώς αποδεκτή εξήγηση, δηλαδή ότι το υγρό νερό οξείδωσε τα πετρώματα του, ίσως είναι λανθασμένη.
Εργαστηριακά πειράματα που προσομοιώνουν τις συνθήκες περιβάλλοντος στον Αρη, δείχνουν ότι η ερυθρή απόχρωση του πλανήτη οφείλεται στη σκόνη που «σήκωσαν» μικροσκοπικοί μετεωρίτες καθώς προσέκρουσαν στην επιφάνεια του.
Το γεγονός αυτό δίνει τροφή στη διαμάχη σχετικά με το αν ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν ποτέ ικανός να φιλοξενήσει ζωή.

Το ορυκτό που προσδίδει στον Αρη το χρώμα του είναι ένα ερυθρόχρωμο οξείδιο του σιδήρου. Μέχρί σήμερα, οι αστρονόμοι πίστευαν πως σχηματίστηκε μέσω μιας αλληλουχίας χημικών αντιδράσεων καθώς ο σίδηρος των πετρωμάτων διαλύθηκε σε λίμνες και ποταμούς του θερμού νεαρού πλανήτη.
Ο σίδηρος οξειδώθηκε, καθίζανε, και έπειτα μεταφέρθηκε μέσω του ανέμου σε ολόκληρο τον Αρη.

Ο Αlbert Yen του Εργαστηρίου Αεριώθησης της ΝΑSΑ στην Pasadena της Καλιφόρνιας, άρχισε να αμφιβάλλει για την ορθότητα αυτής της θεωρίας αφότου το διαστημόπλοιο Mars Ρathfinder έφθασε στον Κόκκινο Πλανήτη το 1997.
Η εν λόγω αποστολή αποκάλυψε πως υπάρχουν μεγαλύτερες ποσότητες σιδήρου και μαγνησίου στην επιφάνεια του αρειανού εδάφους, παρά στο εσωτερικό των πετρωμάτων του.
Σύμφωνα με τον Yen, το γεγονός αυτό σημαίνει πως τα μεταλλεύματα προήλθαν από τους μικρούς, πλούσιους σε μέταλλα μετεωρίτες, καθώς και από τα σωματίδια σκόνης που έφθαναν συνεχώς στην επιφάνεια του Αρη.
Υπολογισμοί που έχουν πραγματοποιηθεί δείχνουν πως οι μετεωρίτες και η σκόνη αυξάνουν το πάχος της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη κατά πέντε εκατοστά κάθε ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Εάν η θεωρία του Yen είναι σωστή, ο Αρης ίσως τελικά να μη ήταν ποτέ όσο υγρός πίστευαν οι επιστήμονες.

Για να εξετάσουν εάν το ανώτερο στρώμα του εδάφους του χρειαζόταν νερό για να οξειδωθεί και να αποκτήσει την ερυθρή του απόχρωση, ο Yen εξέθεσε μεταλλικό σίδηρο σε υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία αναπαριστούσε το ηλιακό φως, σε έναν θάλαμο που περιείχε αέρια παρόμοια με εκείνα της αρειανής ατμόσφαιρας σε θερμοκρασία που έφθανε τους -60 βαθμούς Κελσίου.
Τα οξείδια του ερυθρού σιδήρου άρχισαν να σχηματίζονται εντός της πρώτης εβδομάδας, χωρίς να χρειαστεί καθόλου νερό.
όπως δήλωσε ο Yen σε μια συνεδρίαση του τμήματος πλανητικής επιστήμης της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Μonterey στης Καλιφόρνιας.
Ο Yen δεν ισχυρίζεται πως δεν υπήρχε ποτέ τρεχούμενο νερό στην επιφάνεια του Αρη, καθώς τα δίκτυα ξηρών κοιλάδων και καναλιών του πλανήτη αποτελούν σημαντικά στοιχεία που υποστηρίζουν την ύπαρξη του.
Ομως το τρεχούμενο νερό φαίνεται πως έπαιξε μόνο έναν μικρό ρόλο στη διάβρωση της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη.

Ο Joshua Bandfield του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνας στο Τempe σχολιάζει πως υπάρχει κάτι το παράδοξο στον Αρη.
Η ομάδα του πρόσφατα απέδειξε πως ο πλανήτης δεν διαθέτει μεγάλα αποθέματα ανθρακικών αλάτων τα οποία θα έπρεπε να έχουν σχηματιστεί εάν γιγάντιες υδάτινες λίμνες υπήρχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην επιφάνεια του πλανήτη.
Ο Bandfield προτείνει πως το υγρό νερό πρέπει να εκτοξευόταν περιστασιακά από το υπέδαφος, δημιουργώντας κανάλια και ποταμούς, αλλά πάγωνε και πάλι γρήγορα εξαιτίας του εξαιρετικά ψυχρού αρεισνού κλίματος.
Παρά το ότι οι νέες ανακαλύψεις δείχνουν πως είναι μάλλον απίθανη η εξέλιξη ζωής στον Αρη, ο Βandfield επιμένει πως το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, φέρνοντας ως παράδειγμα τον δικό μας πλανήτη: παρότι υπάρχει περισσότερη ζωή στον Αμαζόνιο παρά στις ξηρές κοιλάδες της Ανταρκτικής, εάν κάποιος έθετε το ερώτημα της ύπαρξης ζωής στα δύο αυτά διαφορετικά κλίματα, η απάντηση θα ήταν θετική και στις δύο περιπτώσεις.