Ατλαντίδα ένας χαμένος πολιτισμός II

Δημιουργια : 01 Ιουνίου 2016 / Προβολες : 1866 - Κατηγορία : Μυθολογία

Κάτω από ποιες συνθήκες, όμως, εκείνη η χώρα έγινε τόσο ισχυρή και δημιούργησε έναν τόσο μεγάλο πολιτισμό;

Ατλαντίδα ένας χαμένος πολιτισμός II

Πλούτος και Ευημερία

Κάτω από ποιες συνθήκες, όμως, εκείνη η χώρα έγινε τόσο ισχυρή και δημιούργησε έναν τόσο μεγάλο πολιτισμό; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνει ο Πλάτων στο διάλογο του "Κριτίας", στον οποίο περιγράφει με λεπτομέρειες το Βασίλειο της Ατλαντίδας.
Για τους ερευνητές, οι οποίοι προσπαθούν να αποδείξουν ως ιστορικό γεγονός την ύπαρξη της Ατλαντίδας, το συγκεκριμένο κείμενο θεωρείται εξαιρετικά σημαντικό, χάρη στις λεπτομερείς περιγραφές που περιέχει.

Καθώς ο Κριτίας αρχίζει την αφήγηση του για την Ατλαντίδα, κάνει γνωστό στους συνομιλητές του πως τα σχετικά χειρόγραφα του Σόλωνα βρίσκονται στα χέρια του παππού του, ο οποίος ήταν συγγενής και φίλος του μεγάλου νομοθέτη, και πως "αυτά τα χειρόγραφα σώζονται ακόμη και σήμερα".
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα συγκεκριμένα κείμενα, κάποτε οι θεοί μοίρασαν όλη τη Γη και στον Ποσειδώνα δόθηκε το νησί της Ατλαντίδας.

Σε έναν λόφο στο κέντρο του νησιού κατοικούσε ένας από τους πρώτους ανθρώπους, ο Ευήνωρας, με τη γυναίκα του Λευκίππη.
Από αυτούς γεννήθηκε η μοναχοκόρη τους Κλειτώ.
Οταν έφθασε σε ηλικία γάμου, ο Ποσειδώνας την έκανε ταίρι του. Από την ένωση γεννήθηκαν πέντε ζευγάρια δίδυμα αγόρια, στα οποία ο πατέρας τους αργότερα μοίρασε σε ίσα μέρη όλο το βασίλειο.
Στο λόφο όπου κατοικούσε η Κλειτώ, ο οποίος βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο του νησιού, ο Ποσειδώνας έχτισε κατοικία.

Για να μην μπορεί κανένας θνητός να πλησιάζει, οχύρωσε το μέρος δημιουργώντας γύρω του δύο ζώνες στεριάς και τρεις ζώνες θάλασσας, οι οποίες είχαν απόλυτα κυκλικό σχήμα.
Αυτή την περιοχή, η οποία ήταν η καλύτερη του νησιού, έδωσε ο Ποσειδώνας στον πρωτότοκο γιο του, τον Ατλαντα, και τον έκανε βασιλιά όλου του νησιού.
Από αυτόν επίσης ονομάστηκε ο γύρω ωκεανός Ατλαντικός.

Οι υπόλοιποι γιοι του Ποσειδώνα πήραν τα εξής ονόματα, με τη σειρά που γεννήθηκαν: Εύμηλος, Αμφήρης,Ευαίμονας, Μνησέας,Αυτόχθονος,ΕλάσιπποςΜήστορας,Αζάης και Διαπρεπής.
Ο Ατλαντας απόκτησε πολλούς απογόνους και αυτοί κράτησαν την εξουσία για πολλές γενιές, γιατί ο καθένας έκανε βασιλιά τον πρωτότοκο γιο του.
Ολοί ζούσαν μέσα σε απέραντο πλούτο,καθώς το νησί αλλά και οι γύρω αποικίες τους προμήθευαν σε μεγάλες ποσότητες ό,τι λαχταρούσε η καρδιά τους.

Το υπέδαφος του νησιού ήταν πλούσιο σε μέταλλα και κυρίως σε ορείχαλκο, ο οποίος τότε ήταν το πιο πολύτιμο μέταλλο μετά το χρυσό.
Στο νησί κάποιος μπορούσε ακόμη να βρει όλα τα είδη ξυλείας σε μεγάλες ποσότητες.
Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από ήμερα και άγρια ζώα, καθώς και ένα μεγάλο κοπάδι από ελέφαντες.

Για όλα αυτά τα ζώα υπήρχαν μεγάλα βοσκοτόπια με πλούσια βοσκή.
Υπήρχαν ακόμη φυτά, χορταρικά, ρίζες, μυρωδικά, χλωροί και ξηροί καρποί, σιτάρι και κριθάρι,όσπρια και ό,τι άλλο μπορεί να φυτρώνει σε μια ευλογημένη γη.

Παλάτια και Ναοί

Στο κέντρο του νησιού, στην αρχαία μητρόπολη, εκεί όπου ήταν η κατοικία του Ποσειδώνα, έχτισαν οι κατοπινοί Βασιλείς καινούρια παλάτια. Καθώς καδένας από αυτούς πρόσθετε και κάτι στα έργα του προκάτοχου του, τα κτίσματα με τα χρόνια έγιναν αξιοθαύμαστα για το μεγαλείο και την ομορφιά τους.
Στη συνέχεια ο Πλάτων, με το στόμα του Κριτία, περιγράφει με λεπτομέρειες τα μεγάλα τεχνικά έργα που έκαναν οι κάτοικοι της Ατλαντίδος, ώστε να μπορούν τα πλοία από τη θάλασσα να φθάνουν μέχρι το εσωτερικό του νησιού.
Στο κεντρικό τμήμα του νησιού, εκεί όπου βρισκόταν το παλάτι του εκάστοτε βασιλιά, στο σημείο όπου είχαν πλαγιάσει μαζί για πρώτη φορά ο Ποσειδώνας και η Κλειτώ, οι κάτοικοι της Ατλαντίδας έχτισαν ιερό ναό, αφιερωμένο στους θεούς.
Στο ναό, που ήταν περιτριγυρισμένος από μία μάντρα κατασκευασμένη από χρυσό, απαγορευόταν αυστηρά να πλησιάσουν οι κοινοί θνητοί.
Υπήρχε όμως και ναός που ανήκε αποκλειστικά στον Ποσειδώνα, για τον οποίο ο Πλάτων σημειώνει πως ήταν "βαρβαρικής τεχνοτροπίας".

Αναφέρει συγκεκριμένα πως η εξωτερική όψη του ήταν ντυμένη με ασήμι, εκτός από τις γωνίες, οι οποίες ήταν ντυμένες με χρυσάφι.
Στο εσωτερικό, η οροφή ήταν κατασκευασμένη από ελεφαντοκόκαλο με στολίδια από χρυσάφι και μπρούντζο, ενώ οι τοίχοι, οι κολόνες και το πάτωμα ήταν σκεπασμένα με μπρούντζο.
Μέσα στο ναό υπήρχε άγαλμα του Ποσειδώνα που τον παρίστανε να οδηγεί άρμα με έξι φτερωτά άλογα.

Αυτό το άγαλμα ήταν τόσο ψηλό, ώστε το κεφάλι του άγγιζε την ορόφή του ναού. Γύρω του,δε,υπήρχαν τα αγάλματα εκατό Νηρηίδων,καθισμένων σε ισάριθμα δελφίνια.
Εξω από το ναό ήταν στημένα τα αγάλματα όλων των γυναικών και των ανδρών, οι οποίοι κατάγονταν από τους πρώτους δέκα βασιλιάδες.
Υπήρχαν ακόμη δύο βρύσες, μία με ζεστό και μία με κρύο νερό, τις οποίες είχε κατασκευάσει ο Ποσειδώνας για την αγαπημένη του Κλεϊτώ.

Εκείνες οι βρύσες με τα θαυματουργά νερά τους εξυπηρετούσαν όλο το Βασίλειο, γι' αυτό το λόγο οι κάτοικοι της Ατλαντίδος είχαν κατασκευάσει δεξαμενές και λουτρά.
Στα νησιά που περικύκλωναν την ακρόπολη ήταν κατασκευασμένα γυμναστήρια για τους άντρες, κα9ώς και ένας μεγάλος ιππόδρομος.
Γύρω από τον ιππόδρομο βρίσκονταν κατοικίες για τους φρουρούς των βασιλέων.

Στη συνέχεια ο Κριτίας περιγράφει τα λιμάνια των εσωτερικών νησιών και τη διώρυγα, η οποία τα ένωνε με το κεντρικό λιμάνι.
Αναφέρει χαρακτηριστικά πως η διώρυγα και το λιμάνι ήταν γεμάτα από πλοία και εμπόρους, οι οποίοι έφθαναν εκεί από όλα τα μέρη του κόσμου, ενώ ο θόρυβος από τις φωνές και τα εμπορεύματα που ξεφόρτωναν ήταν μεγάλος.

ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

0
Shares