Αισχύλος (525 Π.Χ.)

Δημιουργια : 25 Απριλίου 2016 / Προβολες : 1904 - Κατηγορία : Ποιητές

Εύκολο είναι για κείνον πόχει όξω το πόδι απ’ τα δεινά να δίνει συμβουλές κι ορμήνειες στο δυστυχή μα εγώ τα γνώριζα όλα τούτα Ήθελα κι έφταιξα – ήθελα! και δεν τ’ αρνούμαι για να βοηθήσω τους θνητούς, βρήκα εγώ πόνους και πάθια.

Αισχύλος (525 Π.Χ.)

"Εύκολο είναι για κείνον πόχει όξω το πόδι απ’ τα δεινά να δίνει συμβουλές κι ορμήνειες στο δυστυχή μα εγώ τα γνώριζα όλα τούτα Ήθελα κι έφταιξα – ήθελα! και δεν τ’ αρνούμαι για να βοηθήσω τους θνητούς, βρήκα εγώ πόνους και πάθια."
(Προμηθέας Δεσμώτης)

Ο Αισχύλος υπήρξε ένας από τους τρεις μεγάλους θεατρικούς ποιητές της Αθήνας, σημαντική στάθηκε η συμβολή του στην εξέλιξη της δραματικής τέχνης, η προέλευση της οποίας είναι διονυσιακή.
Γεννήθηκε το 525 π.Χ. στην Ελευσίνα και πέθανε στη Γέλα της Σικελίας το 456 π.Χ. Καταγόταν από παλιά αριστοκρατική οικογένεια του δήμου Ελευσίνας και είχε κοινωνικές επαφές με πολλούς από τους εξέχοντες ποιητές της εποχής, όπως τον Πίνδαρο, το Σιμωνίδη και άλλους.
Πήρε μέρος στη μάχη του Μαραθώνα και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Δύο φορές τουλάχιστον επισκέφθηκε τις Συρακούσες, προσκεκλημένος του τυράννου της πόλης Ιέρωνα.

Τα πρώτα έργα του χρονολογούνται το 499 π.Χ. Υπολογίζεται ότι έγραψε 90 έργα περίπου, από τα οποία άλλων γνωρίζουμε μόνον τους τίτλους, μερικών σώθηκαν και αποσπάσματα, ολόκληρες όμως έχουν φτάσει ως εμάς 7 τραγωδίες, εκ των οποίων μόνο μία τριλογία.
Με 13 έργα του κέρδισε την πρώτη νίκη από τις οποίες την πρώτη το 486 π.χ.
Ο Αισχύλος έγραφε τετραλογίες, τα μέρη των οποίων αποτελούσαν μια θεματική ενότητα. Οι τρεις τραγωδίες, τριλογία, παρμένες από τον ίδιο μυθικό κύκλο, είχαν μια εσωτερική χρονική συνέχεια.
Το σατυρικό δράμα αποτελούσε συχνά μια ευχάριστη θεματικά αντίθεση.

Σημαντική ήταν για την εξέλιξη της τραγωδίας η προσθήκη από τον Αισχύλο και δεύτερου ηθοποιού, γιατί έτσι δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στα διαλογικά μέρη.
Ο ρόλος του χορού όμως παρέμεινε ουσιαστικός, δεν περιοριζόταν δηλαδή μόνο στο σχολιασμό των γεγονότων, αλλά και συμμετείχε στην εξέλιξή τους.
Ο Αισχύλος έζησε σε μια εποχή σημαντικών αλλαγών στην Αθήνα.

Οι εμπειρίες από την απρόβλεπτη νίκη κατά των Περσών οδήγησαν σε ταχύτατες πολιτικές καινοτομίες, σημαντικότερη από τις οποίες ήταν σίγουρα η καθιέρωση της πόλεως ως χώρου δράσης και καταξίωσης των πολιτών.
Η πόλης για τον Αισχύλο, όπως και για το Σοφοκλή και τον Hρόδοτο, αποτελούσε το χώρο όπου απορροφιόνταν όλες οι αντιθέσεις της καθημερινότητας, στις οποίες ήταν εκτεθειμένοι οι άνθρωποι.
Σ' αυτήν την αντίληψη οι θεϊκές, οι ανθρώπινες και οι φυσικές δυνάμεις βρίσκονται σε μια διαρκή αντιπαλότητα, με αποτέλεσμα το άτομο που πρέπει να αποφασίσει πριν δράσει να βρίσκεται σε συνεχή αμηχανία.

Η θέση του Αισχύλου είναι ότι η πόλης αποτελεί το μοναδικό επικοινωνιακό χώρο, μέσα στον οποίο μπορεί να επικρατήσει η τάξη. Με το έργο του, όπως δείχνει η Ορέστεια, η μοναδική τριλογία που διασώθηκε, ο ποιητής βοηθάει το θεατή να αντικειμενικοποιήσει και να κατανοήσει την πραγματικότητα της εποχής του.

Οι σωζόμενες τραγωδίες είναι:

Πέρσαι (472)
Επτά επί Θήβαις (467)
Ικέτιδες (465)
Oρέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμένιδες) (458)
Προμηθεύς Δεσμώτης (;)

ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

0
Shares